De grens over
Door: Sander en Wendy
Blijf op de hoogte en volg Sander & Wendy
25 April 2012 | Honduras, Gracias
Zoals vorige keer gezegd, we zijn in Honduras! De busrit van 5 uur duurde gelukkig maar een uurtje langer en ook de grensovergang ging erg vlot. De rit gaf een mooi beeld van het veranderende landschap, van vruchtbaar naar droog en weer naar groene bergen.
De Copan Ruinas zoals ze hier heten waren erg mooi om te zien. Het was bijzonder om te zien hoe men zulk soort gebouwen en sculpturen in die tijd zo heeft kunnen maken en hoe uiteindelijk de natuur (vooral de bomen) deze oude stad heeft overgenomen en verzwolgen. Deze natuur biedt nu ook onderdak aan vele mooie vogels zoals papegaaien en Macau's (zie foto). Samen met twee andere reizigers hebben we een gids gehuurd die ons heeft rondgeleid. Helaas vertelde deze beste man (gelukkig wel in het Engels) alles er snel, dubbel zo niet driedubbel en had hij op de meeste vragen een wat globaal antwoord. Ach goed, zoals we al zeiden was het vooral erg mooi om te zien.
Na Copan zijn we verder gereisd naar Gracias waar we op dit moment van schrijven zijn. De rit naar Gracias is met lokaal vervoer een hele beleving geweest. Zo ging alles en iedereen mee die ook langs de weg stond. Een man met letterlijk een kubieke meter aan blikjes (de baal blikjes was bijna groter dan de man zelf, daarnaast had hij ook nog een grote losse zak met blikjes) wilde maar al te graag mee. Gelukkig kon zijn 'bagage' op het dak bij o.a. onze tassen. Tijdens een overstap op het busstation van Santa Rosa de Copan wilde iedereen maar al te graag dat wij meegingen, het ging er erg chaotisch aan toe. De wegen hier in Honduras zitten trouwens vol met gaten en (helaas) net als in Guatemala vol met drempels! Je zou het niet verwachten, maar het zijn er meer dan in Nederland en harder dan stapvoets kun je er echt niet overheen, anders springt je auto/bus uit elkaar.
Eenmaal in Gracias begon de zoektocht naar het hotel. We dachten slim te zijn door in een tuk-tuk (driewieler taxi's) te stappen. Helaas zijn we zowel letterlijk als figuurlijk afgezet door de bestuurder hiervan. Niet alleen vroeg hij een belachelijk hoge prijs ook dumpte hij ons ergens waar de weg opgebroken was en zei dat het klein stukje verder lopen was. Wisselgeld had hij in eerste instantie niet, maar na aandringen van ons kwam er toch ineens geld tevoorschijn. Dat kleine stukje verder lopen... We zaten aan de verkeerde kant van de stad/dorp. Kortom, we hebben alsnog een eind gelopen.
Gracias zelf is niet echt bekend met 'gringos' (blanke buitenlanders). Niet alleen wordt je door iedereen nagestaard, ook de kinderen vinden je erg interessant. Laat nu ook net zijn dat wij op een lokale feestdag zijn aangekomen en wij dus al blanke flink de aandacht trekken wanneer heel het dorp op het centrale plein staat waar wij ook rondlopen. Dit alles was natuurlijk ook voor ons hele belevenis en ervaring. Ik moet wel zeggen, we beginnen wel te merken dat ons (gebrekkige) Spaans parten begint te spelen. Het lijkt wel of ze ons hier een stuk slechter verstaan met ons accent ;).
De Copan Ruinas zoals ze hier heten waren erg mooi om te zien. Het was bijzonder om te zien hoe men zulk soort gebouwen en sculpturen in die tijd zo heeft kunnen maken en hoe uiteindelijk de natuur (vooral de bomen) deze oude stad heeft overgenomen en verzwolgen. Deze natuur biedt nu ook onderdak aan vele mooie vogels zoals papegaaien en Macau's (zie foto). Samen met twee andere reizigers hebben we een gids gehuurd die ons heeft rondgeleid. Helaas vertelde deze beste man (gelukkig wel in het Engels) alles er snel, dubbel zo niet driedubbel en had hij op de meeste vragen een wat globaal antwoord. Ach goed, zoals we al zeiden was het vooral erg mooi om te zien.
Na Copan zijn we verder gereisd naar Gracias waar we op dit moment van schrijven zijn. De rit naar Gracias is met lokaal vervoer een hele beleving geweest. Zo ging alles en iedereen mee die ook langs de weg stond. Een man met letterlijk een kubieke meter aan blikjes (de baal blikjes was bijna groter dan de man zelf, daarnaast had hij ook nog een grote losse zak met blikjes) wilde maar al te graag mee. Gelukkig kon zijn 'bagage' op het dak bij o.a. onze tassen. Tijdens een overstap op het busstation van Santa Rosa de Copan wilde iedereen maar al te graag dat wij meegingen, het ging er erg chaotisch aan toe. De wegen hier in Honduras zitten trouwens vol met gaten en (helaas) net als in Guatemala vol met drempels! Je zou het niet verwachten, maar het zijn er meer dan in Nederland en harder dan stapvoets kun je er echt niet overheen, anders springt je auto/bus uit elkaar.
Eenmaal in Gracias begon de zoektocht naar het hotel. We dachten slim te zijn door in een tuk-tuk (driewieler taxi's) te stappen. Helaas zijn we zowel letterlijk als figuurlijk afgezet door de bestuurder hiervan. Niet alleen vroeg hij een belachelijk hoge prijs ook dumpte hij ons ergens waar de weg opgebroken was en zei dat het klein stukje verder lopen was. Wisselgeld had hij in eerste instantie niet, maar na aandringen van ons kwam er toch ineens geld tevoorschijn. Dat kleine stukje verder lopen... We zaten aan de verkeerde kant van de stad/dorp. Kortom, we hebben alsnog een eind gelopen.
Gracias zelf is niet echt bekend met 'gringos' (blanke buitenlanders). Niet alleen wordt je door iedereen nagestaard, ook de kinderen vinden je erg interessant. Laat nu ook net zijn dat wij op een lokale feestdag zijn aangekomen en wij dus al blanke flink de aandacht trekken wanneer heel het dorp op het centrale plein staat waar wij ook rondlopen. Dit alles was natuurlijk ook voor ons hele belevenis en ervaring. Ik moet wel zeggen, we beginnen wel te merken dat ons (gebrekkige) Spaans parten begint te spelen. Het lijkt wel of ze ons hier een stuk slechter verstaan met ons accent ;).
-
26 April 2012 - 06:48
Piet En Marcella:
Wat leuk dat we jullie reis hier kunnen volgen.
Geniet ervan en we blijven jullie volgen.
Groetjes Piet en Marcella -
26 April 2012 - 07:35
Everdien:
Mooie foto's, wat een avonturen!
Geniet ervan! -
26 April 2012 - 10:34
Bas:
Jullie zijn ook wel echte gringos natuurlijk of zit er ondertussen al een kleurtje op die witte huid? ;) -
26 April 2012 - 11:47
Cok Weedaa:
Wat een reis vast wel vermoeiend ook,
maar een hele belevenis lijkt mij.
Heel wat anders dan een strandvakantie. -
26 April 2012 - 13:37
Sander & Wendy:
Nou Bas, dat kleurtje komt langzaam maar zeker, maar de 'kleur' die ze hier hebben zullen wij bij lange na niet halen ;). -
28 April 2012 - 09:34
Ma En Pa Van Egmond:
Beetje late reaktie Sander en Wendy, maar wat een avontuurlijke ervaring! We blijven jullie volgen in die prachtige landen. Groetjes Ma en Pa.
Tuin in Leiden ligt er trouwens prima bij. -
02 Mei 2012 - 04:25
De Fellows :):
Hey San en Wendy!
Heerlijk om zo met jullie 'mee te reizen'! Leuke verslagen, belevenissen, foto's :) Je maakt toch wel meer foto's dan die je hierop zet he? Want ik wil meer zien! ;)
Geniet van de rest van je reis!
Russ, Leanne & de kids. -
03 Mei 2012 - 19:45
Ronald,Manon En Kids:
Wouw!!!
Net even alles gelezen en wat een mooie reis.
Leuk om jullie zo te volgen, geniet er lekker van en thuis maar weer uitrusten :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
